Μούχρωμα και προχωρώ
σε είδα μες την λύκη
Τον φίλο που αναζητώ
δεν ξέρω αν μου ανήκει

Απρέπεια το σώμα μου,
δικό μου, το φυλάσσω
χαρίζω το πορτρέτο μου,
μειονεξίες χαράσσω

Ανήκουμε στους δυνατούς,
αμέτρητους τους στοχασμούς
Φοβάται η νόηση την ψυχή,
το σίγουρο προδίδει την στιγμή

Σαν η μορφή αδύναμη
κανείς δεν μου οφείλει
Αόρατη και προσπερνώ
αλήθειες τώρα αναζητώ

αυτάρεσκη, αυτόνομη, αυτάρκης
ορίζοντες ελεύθερη ζωή