Διαπολιτικός στεναγμός κι αφήνομαι
σ’ έναν αδιόρατο κόσμο όλο υποψία
και χάνομαι, στο κατώφλι σαν κρύβομαι
κι σιγανά οι λόχες φέρνουν την καχυποψία
δεν ξέρω που οδηγούμε
ούτε αν το παιχνίδι θα φύγει
ξέρω μόνο πως για όλα νοιάζομαι
μα όλα κρύα κι διάφανα έχουν μείνει
δεν αναρωτιέμαι, δεν υπάρχω, δεν ακούω
καλύπτω τα κενά αποκαλύπτοντας την ανάγκη
φεύγω με τον νού και περιμένω κι αναλύω
παίρνω και δίνω και ψηλά την εχεμύθεια αφήνω
περνώ το στίγμα μου
σ’ έναν κόσμο που δεν με βλέπει και δεν τον βλέπω
αισθάνομαι όμορφα και την κατήφεια ανατρέπω
γραφές με κελεύουν στην πορεία
αόρατες υπάρξεις με παρηγορούν στο σκοτάδι
την κρυφή μου δύναμη μεταλλάσσουν σε παρρησία
και τώρα οδεύω με γεμάτο το θηκάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου