Οικονομία

κι όταν τα όνειρα ξεπλένει η βροχή
χάνουν το χρώμα τους, φαντάζει ανούσια η διαδρομή
σαν σε αγάννιφο λαγούμι να ‘χει θαφτεί
διάφανος ήλιος διαπερνά μα την ψυχή σου δεν θα βρεί

διαβάτης γίνεσαι, δίχως προορισμό
σε μια επανάληψη, χωρίς διαχωρισμό
σ’ άδενδρη άσφαλτο, δεν βλέπεις καν βουνό
μετράς τον χρόνο, τις ώρες, το λεπτό

σ’ ένα πολύβουο πανηγύρι θ’ αγκιστρωθείς
να πάψει ο πόνος, λίγο να ξεχαστείς
μα μες της νύχτας την σιγή σαν θα βρεθείς
ψάχνεις το όνειρο στ’ απόνερα της βροχής

εκεί αντιφεγγίζει το φεγγάρι
εκεί ενώνεται με το δάκρυ
εκεί το χέρι σου θ’ απλώσεις
μήπως μπορέσεις τον ουρανό να νιώσεις

Κάθε σχήμα μοναδικό
Κάθε πορεία μοναχική
μ’ ευλάβεια μοναστική
Κι όμως
σ’ ένα καταφύγιο το είναι θα σωθεί
να δυναμώσει για να ξεδιπλωθεί
Κι είναι οι γραφές όσων τα ίδια έχουν σκεφτεί
Κι είναι η φιλία που συμπληρώνει και ισορροπεί
Κι είναι η παρέα όπου οαρίζει δίχως να εγκλωβιστεί