Προορισμός

Ακυβέρνητοι στο καράβι της ζωής
επιβάτες με κουκέτα ή μη
περιπλανώμενοι ελισσόμενης διαδρομής
ταγμένοι στην δική μας εποχή

βυσσοδομεί το είναι μου
κι η παραμάνα με χλευάζει
για μια στιγμή υψώνω το βλέμμα μου
κι η ζωή δρόμους αλλάζει

φεύγω γι’ άλλους τόπους
καταφέρνοντας να ξεπεράσω
την μεμψιμοιρία μου
την μοιρολατρία
την συντροφιά της επαιτείας
και πάω
κι όπου με βγάλει

φεύγω γι’ άλλους τόπους
στο ταξίδι που πάντα ξεκινάει
σαν ένα στοίχημα
σαν μια θρησκεία
σαν ένα αύριο δίχως αξία

κι είναι η αναζήτηση μοναχική
-ξεκίνα το ταξίδι
κι όλοι οι ορίζοντες είναι ανοιχτοί
-μη φοβάσαι, άφησε το αντιστύλι
Rock

η κάθε μέρα
δίνει και κάτι καινούργιο

κι ότι έγινε
έγινε για να μάθω,
να δυναμώσω