Σε υπόγειο λαβύρινθο ο περίπατός μας
κι εμείς φοβισμένοι τον διανύουμε
απλώνουμε χρώμα στους τοίχους
μα το σκοτάδι τ’ αφοπλίζει
Αχαλίνωτη παρουσία η μουσική
αγκωνάρι οι τραγουδοποιοί
ερμηνεύουν τ’ όνειρο
και οι οξύφωνες ανάσες των αοιδών
διαπερνούν την μέλαινα
Αρωγοί στο ξέβγαλμα της θλίψης
στο ξέσπασμα της χαράς
συντροφεύουν την γαλήνη μας
ενισχύουν το συναίσθημα
Δεν χρειάζονται φως,
μας αγγίζουν οι ψίθυροι
Σ’ έναν κόσμο σιωπής
μόνη αντίληψη ένας παλμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου