κίτρινη πέρασε θα φύγει
ξέρω δεν έχει αντοχή
μα το ξημέρωμα θα σβήσει
σε ότι είχε απαντοχή

κακότροπα τώρα γυρνάει
γέρνει το νου της στα παλιά
και το απόβραδο ξερνάει
αυτό που πέρασε, πλαγιά

και τώρα δω και περιμένει
να ξαποστάσει μια σταλιά
στο πέρας έφτασε αναμμένη
ανάσα πήρε πιο βαθιά

δεκαπέντε Οκτωβρίου πέθανε η μητέρα μου
τώρα κατάλαβα το ποίημα
γράφτηκε πρίν δύο μήνες