στον κήπο του ξενώνα



διάφανη μέρα
όλα περίγραμμα
χτυπούν οι ακρέμωνες
ακίζει τ’ αγέρι

σκάει του ήλιου ο ασκός
κι οι αχτίδες στο βλέμμα πόνος
συμφωνία της πλάσης, παλμός
ταλαντεύει στης ακοής το φως

ακούραστος τζίτζικας το θρόισμα καλύπτει
πράσινη σαύρα στο πλακόστρωτο ξεχωρίζει
ο μπάκακας στην γρώνη γυρεύει το νερό
τα χελιδόνια πετούν στου Βιβάλντι τον χορό

μπορεί σ’ όλα αυτά η ησυχία;
μπορεί
το δάκρυ κρατώ
μπορώ
δίχως ν’ αφεθώ

Δεν υπάρχουν σχόλια: