Πρόσηβος αιών,
ενδεής αξιών
Βραχύβια θεότητα η τεχνολογία
δορίκτητους εκστασιάζει
Υπέρλαμπρων αγαθών η βουλιμία
τον πόλεμο προστάζει
Έκρηξη
Αναμένω
Ο κονιορτός καταλαγιάζει
Αρχή τ' απομεινάρια κάνω
Τους πεσσούς παραδίδω
το παιχνίδι αποσυνθέτω
και τον άνθρωπο αναζητώ
σ’ ένα φωτεινό μονοπάτι τώρα περπατάω
γεμάτο ευωδιές κι αρμονικές νότες
κι υπάρχει μόνο το παρόν και το ρουφάω
ως τα μύχια της ψυχής μου νοιώθω τις ώρες
κυκλοφορώ στις αμμουδιές των όντων
μέσα απ’ τα χέρια μου γλιστρούν
εστιάζω στις νοητές γραμμές των οριζόντων
όλων αυτών που με διαπερνούν
όλα τα μυστικά εκεί είναι κρυμμένα
ανάμεσα στο εφήμερο που επιπολάζει
απροκάλυπτα, δίχως όρια είναι δοσμένα
τα βλέπει αυτός που κοιτάζει
μα εσύ τον υπέργειο επισκέπτη περιμένεις
τον σπόρο που δεν είδες αναλύεις
κι ότι αγνοείς ανάγκη κάνεις
ότι ακούς σε γνώση μετατρέπεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου