Ο αντίχριστος θα είναι η αλήθεια
γι’ αυτό με φόβο τ’ όνομά του αναφέρεις
σαν όλοι νοιώσουν πως τους λέτε παραμύθια
εσμό, ΄αγίασμα, τον έλεγχο θα χάσεις

αυθαιρεσίες
το άλγος μου ονομάζεις τιμωρία
την πίκρα μου θα πεις δοκιμασία
κι αν νοιώσω άδικο πως παίρνω απ’ τον κόσμο
μου λες, μην κλαις, θα βρεις χαρά σε άλλο τόπο

αγάπη, αποδοχή, βοήθα πάντα, θα πεις
φτωχός να μείνεις, μοιραίος ασκητής
δική σου ευθύνη της γης τα αγαθά
δικό μου λάθος που ζήτησα αυτά

κι αλίμονο αν δεν μπορείς
αυτό το λάθος να αισθανθείς
πυρ...σαν αέρας θα γενείς
πόνο αιώνιο θα γευτείς

μ΄ αν πίστευες πώς υπάρχει τιμωρία
ούτε κι εσύ θα υπέκυπτες στην αμαρτία

αυτοχρηζόμενοι εκπρόσωποι
τον έλεγχο ζητούν
την γνώση αφορίζουν
μες στο σκοτάδι σε κρατούν

αποκάλυψη
θρονιασμένος στο λαγούμι του ο ασκητής
προσευχές κάνει στον θεό του
ζήτησε να δει λίγο απ’ το φώς
που το ένοιωσε θαρρείς στ’ όνειρό του

κι είδε στου χρόνου την σχισμή
σημεία και τέρατα, δημιουργίες μιάς άλλης εποχής
κι είδε τις μπάρες να κυριαρχούν,
τον νέο θεό τους να προσκυνούν

κι είδε πως υποκύψανε στης σάρκας την ορμή
βλάσφημοι, που τον θεό τους ξεπουλούσαν
κι είπε αντίχριστο το χρήμα, την χλιδή
γιατί την πίστη τους σε παλάτια ομολογούσαν

αυτοχρηζόμενοι εκπρόσωποι
στον πλούτο βουτηγμένοι
αβέλτεροι πιστοί
κομίζουν στοιβαγμένοι





















αντίλογος
Αν απ’ αυτούς απομακρυνθείς
τότε θα νιώσεις τον θεό, θα λυτρωθείς
αν την μαγεία του ανακαλύψεις
ήλιος και φώς, θ’ αναστηθείς