Τα νιάτα μας τόσο άτεκνα
Κι όμως κυοφορούσαμε
Ενόραση της ζωής μας στα είδωλα
Και χίμαιρες κυνηγούσαμε
Και τώρα κοιτάμε πίσω
Και νομίζουμε ότι τα ζήσαμε
Μ’ αυτό που έχουμε ίδιο
Μόνο το κυνήγι αφήσαμε
Όλα σε μια σύγχυση χάνουμε
Κρυμμένοι στου ονείρου την αχλή
Ακολουθούμε τον ρυθμό και λάμνουμε
Με μια λεμβωδία μελαγχολική
Και τώρα σιωπή
Ακούμε το φλύαρο κύμα και μας αρκεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου