δικά μου τα λάθη, εγώ θα τα πληρώσω
δικιά μου η ευθύνη, εγώ θα τα διορθώσω

αφέθηκα άκριτα και δίχως φωνή
κι ενώ με διέγραψα, ζητούσα απολαβή

και τώρα θυμώνω και ψάχνω το γιατί
και τώρα γυρεύω να βρώ την αφορμή

ευθύνες γυρεύω να διώξω την ντροπή
μα όλα δικά μου, δικιά μου κι η ζωή

πρέπει να φύγω το συντομότερο, να χαθώ
πρίν το μυαλό μου πνιγεί για πάντα εδώ

πρέπει ν’ αλλάξω τελείως το σκηνικό
πρίν σβήσει ο ήλιος και στην νύχτα παραδοθώ

θέλει τόλμη η ζωή, τόλμη
κι αν δεν τολμάς σε φτύνει

ξέρω, κι ας μη γνωρίζω
ελπίζω, κι ας μη το αισθάνομαι
μόνο να φύγω, μόνο αυτό

μα κάτι με κρατά ακόμα εδώ