Καλημερίζω την αποτρόπαια ηρεμία
αφιερώνω στην πραγματική αυτοψία
παντρεύω το τι και το γιατί
αφανίζω την πράξη και το γιαπί

ζήτησα την άλγη
ποντάρισα στην αφαίμαξη
παρευρίσκομαι στον κυκεώνα
άφησα πια την λαίλαπα

Κίνδυνος υπάρχει μόνο στην σκηνή
και τολμώ την αυλαία να κλείσω
ζητώ και παίρνω την σιωπή
ότι κι αν πόθησα αφήνω

Τα δόντια βγάζουν φωνή
κι η ίριδα αποκτάει φύση
η ανάσα αργά κυλάει
και το αίμα την φλέβα λακτίζει

σήμερα πονάω πολύ και φταίω εγώ γι’ αυτό
θα την κάνω την γαμημένη την εγχείρηση