Συνεχείς αδυναμία,
λείπει το έντονο
Αδιάλειπτη αδιαφορία,
απλόχερα τον πόνο
Αποκρυπτογραφώ την μιζέρια
μπαίνω στ’ όνειρο

Τ’ όνειρο φθείρω από την χρήση
δεύτερη φύση μου, το κρατώ
φόβος χαμένου η αλλαγή
ρουτίνα γνώριμη, δεν αντιδρώ

φέρω χαμόγελα στο απτό
ευφραίνομαι στο όνειρο
χαρίζω αδιάφορα στο ζωντανό
συναίσθημα δώρο στ΄ όραμα

δίνω, δίνω ότι μπορώ
κι αυτό που δύσκολα αποκτώ
απ΄ τ’ όνειρο παίρνω ότι ζητώ
ψυχής συναίσθημα δυνατό

αρρώστια ακούω πως είναι αυτό
ποιος το ορίζει, ποιος θα το κρίνει
εγώ τον κόσμο μπορώ ν’ ανεχτώ
νεφέλης σχήμα, το φύλο ανεμίζει