δεσμά αόρατα περνώ
εγώ τα ‘χω κλειδώσει
και το κλειδί με φόβο κρατώ
μες το κλουβί έχω ερημώσει

πώς να γελάσω; πως μπορώ;
εσένα σε φοβάμαι
πώς να σ’ ακούσω; πως μπορώ;
κρύβομαι, σε αρνιέμαι

κατάπια ότι μου έδωσαν
και ήπια το φαρμάκι
αέρα μαύρο γεύτηκα
χάρισα το κλειδάκι

πώς να ηρεμήσω; πως μπορώ;
καρκίνο έχω γεννήσει
πώς να γεράσω; πως μπορώ;
σφυγμός θα σταματήσει

τρέχω διαρκώς και κυνηγώ
μια χίμαιρα δίχως αιτία
ανόητη ακολουθώ
ψάχνω την ευτυχία

πώς να διαβάσω; πως μπορώ;
έπαψα να νουνίζω
πως ν’ ανασάνω; πως μπορώ;
τρέχω κι ας μην γνωρίζω