Βαδίζω προς το τέλος της ανυπαρξίας
είμαι εδώ
δεκάρικος λόγος όλη η πορεία της υποταγής μου
είμαι εδώ

εν αρχή ο πόνος
μετά ο θάνατος
πενία
υποταγή
ελπίδα
φόβος
ενοχές
ελευθερία

θα φύγω μ’ ένα χαμόγελο
επιτέλους τα κατάφερα κι εγώ
μην κοιτάς το δάκρυ, είναι από συνήθεια
είναι γι’ αυτά που δεν ήρθαν,
γι’ αυτά που λείψαν,
γι’ αυτά που δεν θα έρθουν ποτέ

έψαχνα αλλού
μα μες τον νού
εκεί, δέχτηκα αγάπη, ένοιωσα κάτι
γέλασα με την ψυχή μου
ρίγησα μες την χαρά μου
ένοιωσα κάτι
κάτι δικό μου,
μοιράστηκα δεν υπέκυψα
και χαμογέλασα